من می خواهمت،بعد از خدا….
شب رفتن به حج ،توی خانه کوچکمان،آدم های زیادی جمع شده بودند.عباس صدایم کردکه
برویم آن طرف حرف های آخرمان را بزنیم .چیزهایی میخواست که در سفر انجام بدهم .
اشک همه پهنای صورتش راگرفته بود .نمی خواستم لحضه رفتنم،لحظه جدا شدنمان تلخ شود .
گفت « مواظب سلامتیخودت باش،اگر هم برگشتی دیدی من نیستم…»

این را قبلا هم شنیده بودم.طاقت نیاوردم.گفتم:«عباس چطوری میتوانم دوریت را تحمل کنم؟توچطور می توانی؟»
هنوز اشک های درشتش پای صورتش بودند.گفت«توعشق دوم منی،من می خواهمت،بعد از خدا.نمی خواهم آنقدر بخواهمت که برایم مثل بت شوی

                                                             شهید عباس بابایی

      پرواز برآسمان .سقوط در بهشت