تواب (به عنوان صيغه مبالغه )ه معني بسيار پذيرنده پشيماني از گناه است .
ريشه آن به معني بازگشتن از گناه وترك آن (همراه با اعتذار وعذرخواهي است.
اين واژه يازده بار در قران امده وبه عنوان وصف خدا به كار رفته است.
انه هو التواب الرحيم } يعني “اوست كه هر چه بندگان تو به شكني نمايندوباز به درگاه او روي آورند با روي باز وگشاده آنان مي پذيرد واز گناهنانشان در مي گذرد وبا نگاهي برخاسته از رحمت ،مهرباني وكرم ،به انان مب نگرد ، چنان كه با اين روي به حضرت ادم عليه السلام
نگاه كرد(فتلقي ادم من ربه كلمات فتاب عليه انه هو التواب الرحيم ).
بار ها در دام حرص افتاده اي حلق خود را در بريدن داد ه اي
بازت آن تواب لطف آزا اد كرد تو به پذيرف و درونت شاد كرد
گف :ان عدتم :كذا :عدنا :كذا نحن زوجنا الفعال بل لجزا
بار ديگر سوي اين دام امديد خاك اندر ديده تو به ز ديد
باز ان تواب بگشوده ان گره گفت بگريز و اين سو پا منه